چه مواردی موجب اختلال در باروری مردان می شود؟


مشکل عدم باروری مردان مشتمل بر علل متعددی است که وابسته به مشکلات تولید اسپرم و یا انتقال آن می باشد .

حدود ۱۵ درصد زوج ها در کشور ایران با مشکل ناباروری مواجه می شوند که در این میان ۴۰ درصد عامل بروز ناباروری مشکلات مردانه و ۴۰ درصد مشکلات در زنان و ۲۰ درصد در هر دو زوج است .

مهمترین علل ناباروری در مردان به موارد زیر مرتبط می شود :

-کشیدن سیگار معمولاً سبب کاهش تعداد اسپرم و تحرک ضعیف می شود. تحقیقات اخیر نشان دادند زمانی که هم مرد و هم زن سیگار می کشند, احتمال ناباروری تا ۶۴% بالا می رود.

- استفاده درازمدت از حشیش توسط مردان سبب کاهش اسپرم و سالم افزایش اسپرم و افزایش اسپرم ناقص می شود.

- مصرف زیاد الکل سبب کاهش تولید اسپرم سالم توسط مردان می شود.

- فعالیت شدید بدنی سبب کاهش تولید اسپرم می شود.

- کمبود ویتامین C سبب می شود که اسپرم ها به هم بچسبند و این حالت سبب ۱۶% موارد ناباروری در مردان می شود.

- بعضی از آنتی بیوتیک ها به طور موقت سبب کاهش تعداد و تحرک اسپرم ها در مردان می شوند. بعضی از این آنتی بیوتیک ها شامل اریترومایسین, نیتروفورازون یا نیتروفورانتوئین هستند.

- تماس با حشره کش ها, سموم آفت کش, حلال های آلی, سرب, تشعشعات یونیزه, فلزات سنگین و مواد شیمیایی سمی سبب کاهش قدرت باروری در مردان می شود. مردانی که در محیط شغلی خود با این مواد سرو کار دارند, (چاپخانه ها, سرب, سموم کشاورزی, دستگاههای رادیولوژی و … ) باید از پوشش ها و ماسک های محافظ استفاده نمایند.

- سوء تغذیه و مصرف ناکافی غذاهای ضروری سبب اختلال در تولید و کار اسپرم ها می شود.

- بیضه ها نباید زیاد گرم شوند. سعی کنید شورت ها ی تنگ نپوشید. مردانی که مشکل ناباروری دارند, نباید از دوش آب گرم, سونا استفاده کنند و همچنین کار در محیط گرم برای آنها مفید نمی باشد.

- فاصله گذاری در فعالیت جنسی (۳ تا ۶ روز در هفته), سبب افزایش حجم و قدرت باروری می شود. ولی اگر وقفه زیادی در فعالیت جنسی ایجاد شود, سبب می شود که اسپرم ها تخلیه شده و پیر و نا توان و کم تحرک شوند

- استفاده از داروهای استروئیدی آنابولیک (این داروها توسط افرادی که می خواهند دارای اندام های عضلانی حجیم شوند استفاده می شود, این داروها سبب می شوند که بدن نتواند هورمون تستوسترون را به طور طبیعی بسازد که سرانجام سبب کاهش تولید اسپرم خواهد شد. (بسیاری از ورزشکارانی که به عنوان دوپینگ از این داروها استفاده مکرر می کنند, دچار این مشکل خواهند شد).

- داروی سولفاسالازین (این دارو برای درمان اختلالات گوارشی به کار می رود.)

- داروی کتوکونازول (ضد قارچ)

- داروی آزولفیدین (Azulfidine) – این دارو برای درمان بیماری گوارشی کولیت اولسروبه کار می رود.

- واریکوسل (کلافی از وریدهای اضافی دور لوله منی بر را می گیرند و سبب گرمی بیش از حد آن، می شوند که این حالت سبب آسیب رسانی به اسپرم ها و کشتن آنها خواهد شد.

- عفونت دستگاه تناسلی (مثل التهاب پروستات, التهاب لوله های اپیدیدیم در بیضه, التهاب بیضه (ارکیت).

- بیماری اوریون, (که سبب آلوده شدن بیضه ها می شود).

- ضربات وارده به بیضه

- مصرف داروی دی اتیل استیل استرول (DES) توسط مادر در دوران بارداری (سبب کاهش اسپرم و ناهنجاری اسپرم می شود)

- تب

- داروهای ضد سرطان (شیمی درمانی)

- نقص انسدادی در لوله منی بر

- صدمات وارده به کانال های اسپرماتیک در بیضه (به علت بیماری های سوزاک و عفونت کلامیدیا)

- سوء تغذیه و کم خونی, سل

- استرس شدید در زندگی

● علل شایع مشکلات در باروری مردان

انسدادها

درصد کمی از مردان با مشکل انسداد در مجاری دافع خود مواجه اند که مانع رسیدن اسپرم به مایع منی آنها میشود. اگر لوله منی یا مجاری بیضوی شما مسدود یا آسیب دیدهاست، مانع رسیدن اسپرم به تخمهای همسر شما می شود. عفونت، جراحت، نقصهای مادرزادی، یا وازکتومی ممکن است باعث این انسدادها باشند.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حلهای ممکن: جراحی جهت ترمیم انسداد یا عمل وازکتومی برعکس
• میزان موفقیت: بسته به مشکل و نوع جراحی بکار رفته جهت درمان، از ۵۰ تا ۹۰ درصد مردان بعد از جراحی اسپرم بیشتری در منی خود دارند. حدود ۲۰ تا ۶۵ درصد زوجها توانستند با مقاربت یا روش لقاح مصنوعی آزمایشگاهی (IVF) یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) بچهدار شوند.

واریکوسل

واریکوسل (گشادشدن رگها، شبیه واریکوسِ بیضهها) دمای بیضهها را بالا میبرد که بر تولید اسپرم اثر میگذارد.
• علایم احتمالی: هیچ (مشکل حین معاینه بدنی قابل تشخیص است).
• راه حلهای ممکن: جراحی جهت رفع نقص واریکوسل
• میزان موفقیت: تا ۴۳ درصد مردان قادر به باردار کردن همسر خود طی یک سال بعد از جراحی بودند، و تا ۶۹ درصد طی دو سال.

اسپرم نامنظم

اگر اسپرم ندارید یا اسپرمتان کم است، جهندگی اسپرم کم (توانایی فَوران آن) یا شکل اسپرمها غیرعادی است، اسپرمتان به تنهایی قادر به باردار کردن تخمهای همسرتان نخواهد بود.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: داروهای باروری، تلقیح مصنوعی با اسپرم خودتان به شرطی که تعداد، شکل و جهندگی آن خیلی غیرطبیعی نباشد؛ یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI).
• میزان موفقیت: داروهای بارداری افزایش دهنده تعداد تخمها به همراه روش تلقیح مصنوعی، میزان موفقیت را در هر نوبت به ۸ تا ۱۷ درصد میرساند. با روش ICSI درصد موفقیت به ۳۰ درصد میرسد.

حساسیت اسپرمی

ممکن است بدن شما پادتن هایی ترشح کند که اسپرم را از بین میبرند، که معمولا بعد از وازکتومی، پیچش بیضوی (یعنی وقتی بیضه ها داخل کیسه بیضه پیخ میخورند)، عفونت یا تروما اتفاق میافتد.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: تلقیح مصنوعی، تکنولوژی های نوین در درمان ناباروری (ART)، یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI). (داروهای استروئیدی مثل پردینسون هم گاه برای محدود کردن پادتنهای اسپرم استفاده میشوند اما پزشکان به خاطر عوارض جانبی انها را توصیه نمیکنند).
• میزان موفقیت: داروهای باروری جهت افزایش مقدار تولید تخمها به همراه روش تلقیح مصنوعی، درصد موفقیت را به ۸ تا ۱۷ درصد در هر نوبت میرسانند. درصد موفقیت با روش ICSI به حدود ۳۰ درصد در هر نوبت میرسد.

مشکلات غیرقابل توجیه باروری

اگر پزشک نتواند دلیل مشکل بارداری شما را پیدا کند، مورد شما را «مشکل غیرقابل توجیه باروری» تشخیص میدهد. بعضی متخصصان فکر میکنند سموم محیطی میتوانند عامل تاثیرگذار باشند اما رابطه مستقیمی بین باروری و این مشکلات هنوز به تاییر نرسیده است.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: داروهای باروری همراه با روش تلقیح مصنوعی یا تکنولوژی های نوین در درمان ناباروری (ART) مثل لقاح مصنوعی آزمایشگاهی (IVF)
• میزان موفقیت: داروهای باروری جهت افزایش مقدار تولید تخمها همراه با روش تلقیح مصنوعی ، درصد موفقیت را به ۸ تا ۱۷ درصد در هر نوبت میرسانند. حدود ۲۰ تا ۴۰ درصد در هر نوبت منجر به بارداری با روش IVF میشوند. بعد از سه سال درمان، احتمال آن که زوج بچه دار شوند هرسال بین ۲۰ تا ۲۵ درصد کمتر میشود.

مشکلات بارداری مرکب

یک زوج وقتی دچار مشکلات بارداری مرکب میشوند که هم مرد و هم زن مشکل باروری داشته باشند.
• علایم احتمالی: بسته به علل آن متغیر است
• راه حل های ممکن: بسته به علل آن روش درمان متفاوت است
• میزان موفقیت: بسته به علل آن درصد موفقیت متغیر است

از امروز به فکر فردای خود باشید ( روز جهانی افراد سالمند )

از امروز به فکر فردای خود باشید ( روز جهانی افراد سالمند )

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در دسامبر ۱۴ ، ۱۹۹۰ ، ۱ اکتبر را به عنوان روز بین المللی افراد سالمند اعلام کرد ، سپس این مجمع جهانی در سال ۱۹۸۲ ، طرح هایی را برای سالمندی به تصویب رساند . و در ۱ اکتبر سال ۱۹۹۱ برای اولین بار در سراسر جهان روز سالمند برگزار گردید .

تخمین زده می شود بیش از ۶۰۰ میلیون افراد سالمند در جهان وجود دارد که بالای ۶۰ سال سن دارند و در آینده نیز همچنان که مردم سراسر جهان به گونه ای فزاینده عمرشان طولانی تر می شود، تمامی خانواده بشری در ترغیب و تسهیل فرایند سالمندی سالم،فعال و مولد باید سهم داشته باشند .

طرح بین المللی ” اقدام در مورد سالمندی ” می تواند پاسخ مناسب به فرصت ها و چالش های ناشی از افزایش سن جمعیت در قرن ۲۱ باشد .

در روز سالمند چه کاری می توان انجام داد ؟

روز بین المللی افراد سالمند ، روز ویژه ای برای افراد مسن و یا شهروندان ارشد در سراسر جهان است .

در بسیاری از کشورها ، سیاستمداران تنها با سخنرانی در این روز می پردازند و فردای آن روز تمام گفته ها را فراموش می کنند . اما در یک کشور سالم مسئولین ادارات دولتی و اشخاصی که قدرت اجرایی دارند با تمرکز بر شهروندان مسن سعی در بررسی و ارائه راهکارهایی برای بهبود زندگی این افراد می نمایند . رادیو ، تلویزیون های دولتی و خصوصی همراه با روزنامه ها و دیگر نشریات به انتشار مطالب در رابطه با این افراد می پردازند ، همچنین رسانه ها و نشریات با شهروندان ارشد در مورد مسائل مختلف و مشکلات آنان به مصاحبه می پردازند .
فعالیت های دیگر در این روز و روزهای منتهی به آن عبارتند از : نمایش و آگاه سازی در روز بین المللی افراد مسن در مدارس ، موسسات عالی ، ساختمان های اداری و تابلوهای اطلاع رسانی عمومی ، انجام فعالیت هایی که موجب ارتباط افراد مسن تر با نسل ها ی بعدی می شود . شرکت دادن این افراد در فعالیت های داوطلبانه با تمرکز بر روی محیط زیست ، بهداشت ، آموزش و پرورش و یا خدمات به جامعه.

روز بین المللی افراد سالمند برای بهبود کیفیت زندگی این افراد و پیشرفت خط مشی های جهانی سازمان ملل برای زندگی بهتر افراد مسن انتخاب شده است.

سازمان ملل از همه جوامع درخواست دارد در راستای سیاست ها و برنامه هایی تلاش کنند که افراد سالمند را قادر می سازد در محیطی به سر ببرند که توانایی های آن ها را تقویت کند و استقلال آنها را پرورش داده و به آنان حمایت و مراقبت کافی در خور شان ارایه دهد ،

این به معنی تضمین مسکن، رفت و آمد و سایر شرایط زندگی است که اجازه می دهد انسانها عدم وابستگی خود را تا هر زمان ممکن و در هر سن و سال حفظ کنند و در جوامع خود فعال بمانند.

این مهم به معنی به رسمیت شناختن و احترام به شأن، اختیار، خرد و توانایی های افراد سالمند در تمامی جوامع به عنوان افراد مراقبت کنندهاز چند نسل و در نهایت به معنی ارتقاء تصویر مثبت بیشتری از سالمندی است .

۸۰ درصد از افراد سالمند در کشورهای در حال توسعه درآمد دائمی ندارند و ۱۰۰ میلیون نفر از سالمندان با درآمدی کمتر از ۲ دلار در روز به سر می برند.

بر اساس آمار سازمان ملل جمعیت سالمندان کشور ایران یعنی آنها که سنشان ۶۰ سال به بالا است بیش از چهار میلیون می باشد که ۶ درصد از کل جمعیت کشور را تشکیل می دهد و تا سال ۲۰۵۰ تعداد سالمندان به رقم ۲۶ میلیون نفر خواهد رسید که ۲۶ درصد از کل جمعیت را تشکیل می دهد.

به همین خاطر به نظر می رسد مسئولین ایران باید توجه بیشتری به این قشر جامعه داشته باشند و از همین امروز برنامه ریزی درست و حساب شده ای را برای جوانان امروز و سالمندان ۵۰ سال دیگر انجام دهند تا شاید راحت تر بتوانند کنترل جامعه را در دست داشته باشند و گام های بلندتری را به سوی کشوری توسعه یافته بردارند

سیاستمداران و جوانان توانمند امروز فراموش نکنید که فردا شما جزء سالمندان کشور خود می شوید ،سالمندی بخشی از زندگی است که بسیاری از ما در حال سپری کردن آن هستیم یا آن‌را در آینده خواهیم گذراند.

سالمندی مساوی با بیماری یا درد نیست و می‌توان از جوانی و میانسالی برای دوره سالمندی سالم، برنامه‌ریزی کرد.

بهتر است از امروز به فکر فردای خود باشید .

مردان پس از بچه دار شدن، به نگهداری و حفاظت از فرزندانشان متعهد می شوند

مردان پس از بچه دار شدن، به نگهداری و حفاظت از فرزندانشان متعهد می شوند

پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه نورث ایسترن کشور آمریکا می گویند نتایج تحقیقات نشان داده است که مردان از نظر زیست شناختی طوری برنامه ریزی شده اند تا پس از بچه دار شدن، به نگهداری و حفاظت از فرزندانشان متعهد باشند. نتیجه اینکه پدر شدن باعث کاهش تمایل به جفت یابی می شود .

به گفته محققان میزان هورمون تستسترون در خون مردان پس از تولد فرزندشان کاهش می یابد، تا ضمن کاهش میل جنسی در آنها، تعهدشان به خانواده افزایش یابد.

تستسترون میل جنسی مردان و تلاش آنها برای جفت یابی را افزایش می دهد.

تحقیقات این محققان نشان می دهد در ماه اول پس از به دنیا آمدن فرزندان، میزان تستسترون در خون پدرهای آنها به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می کند.

میزان این هورمون در خون پدرانی که از فرزندانشان مراقبت می کنند، به میزان بیشتری کاهش می یابد.

این تحقیقات بر روی ۶۲۴ مرد جوان در کشور فیلیپین انجام شده و نتیجه آن در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

بیشتر افراد مورد مطالعه در ابتدای تحقیقات مردان جوان بدون فرزند بودند و در طول مطالعه بسیاری از آنها صاحب فرزند شدند.

کریستوفر کوزاوا، سرپرست این تحقیق می گوید: “طبیعت بزرگ کردن فرزندان در انسان ها به گونه ای است که کاری مشارکتی است و مطالعات ما نشان می دهد که پدران به نحوی برنامه ریزی شده اند که در این کار شرکت داشته باشند.”

او ادامه داد: “پدرشدن و شرایط داشتن یک نوزاد ضرورت انطباق احساسی، روانی و فیزیکی را ایجاد می کند. مطالعات ما نشان می دهد که مردان از نظر زیست شناختی توانایی ایجاد تغییرات لازم را برای برآورده کردن این شرایط دارا هستند.”

محققان همچنین می گویند کاهش میزان تستسترون در خون می تواند کاهش احتمال بروز بعضی از بیماری های مزمن را به همراه داشته باشد.

شاید به همین خاطر است که مردان متاهل و پدران معمولا از نظر سلامتی در شرایط بهتری نسبت به مردان مجرد همسن خود هستند.

پروفسور اشلی گراسمن، سخنگوی انجمن غدد داخلی در بریتانیا می گوید نتیجه این تحقیق بیانگر “تعادل ایجاد شده میان دو وضع جفت یابی و پدر شدن است. ضرورت یکی از این دو وضع افزایش میزان تستسترون و دیگری کاهش آن است.”

دکتر آلن پیسی، استاد دانشگاه شفیلد نیز نسبت به یافته های این تحقیق ابراز شگفتی کرد.

دکتر پیسی گفت: “عموما میزان تستسترون در مردان تغییر چندانی نمی کند. سطح این هورمون در خون با افزایش سن یا در واکنش به بعضی از بیماری ها و درمان آنها به تدریج کاهش می یابد. اما کاهش شدید آن در واکنش به تغییرات ایجاد شده در شرایط خانوادگی شگفت آور است.”

او ادامه داد: “اگر بپذیریم که احتمال تک همسری مردانی که تستسترون کمتری دارند، بیشتر است و آنها بیشتر از فرزندان خود مراقبت می کنند، آن گاه نتیجه این تحقیقات در راستای تکامل انسان قابل درک خواهد بود. اما مهم است که رابطه میان میزان تستسترون در خون و رفتار افراد را پیش از نتیجه گیری قطعی بررسی کنیم.”

روش‌ برخورد والدین ‌با اختلال‌ رفتاری ‌و روانی‌ کودکان

روش‌ برخورد والدین ‌با اختلال‌ رفتاری ‌و روانی‌ کودکان


یکی از مهم ترین مباحث بهداشت روان، سلامت روان کودکان و نوجوانان است. از آن جا که دوران کودکی یکی از تاثیرگذارترین و حساس ترین مراحل زندگی است، توجه به بهداشت روان در این مرحله نیز بسیار حیاتی و با اهمیت است. زیرا شناسایی ورفع مشکلات رفتاری و شخصیتی در سنین پایین کمک بسیار بزرگی در شکل گیری شخصیت سالم افراد در بزرگسالی محسوب می شود. این در حالی است که طبق تحقیقات بین ۱۵ تا ۲۰ درصد کودکان و نوجوانان به نوعی از مشکلات رفتاری و روانی رنج می برند.

کودکان نیز همچون بزرگسالان دچار آشفتگی‌های روانی _ رفتاری می‌شوند و این مسئله باعث تحقیقات و مطالعات دامنه‌داری در زمینه انواع این آشفتگی‌ها و تفاوت آنها با آشفتگیهای رفتاری _ روانی بزرگسالان و همچنین شیوه‌های درمانی این آشفتگیها شده است.

برخی ار این مشکلات و آشفتگیهای رفتاری _ روانی کودکان عبارتند از: اتیسم (Otism) ، اختلالات یادگیری ، اختلالات توجه ، اختلالات دفعی ، ناخن جویدن و … .

روش‌ برخورد والدین‌ درهنگام‌ مواجهه‌ با اختلال‌ رفتاری‌و روانی‌ کودکان ‌:

۱ - والدین‌ نباید کنترل‌ خود را ازدست‌ بدهند، زیرا از دست‌ دادن‌ کنترل‌و خونسردی‌ سبب‌ تشویق‌ و دلهره‌بیش‌ از حد آنان‌ می‌شود که‌ خود سبب‌می‌گردد اضطراب‌ و تشویق‌ کودک‌افزایش‌ یابد.
۲ – والدین‌ نباید یکدیگر را متهم‌کنند زیرا اتهام‌ و مقصر دانستن‌یکدیگر سبب‌ ایجاد جو ناسازگاری‌ درخانواده‌ می‌شود. بدیهی‌ است‌ چنین‌ جومخربی‌ نه‌ تنها علت‌ واقعی‌ را مشخص‌نمی‌کند بلکه‌ موجب‌ تشدید این‌اختلالات‌ خواهد شد.
۳ – بعضی‌ از والدین‌ شاید جهت‌خاموش‌ نمودن‌ رفتارهای‌ ناسازگارانه‌ واختلال‌ رفتاری‌ کودک‌ متوسل‌ به‌پرخاشگری‌ و تنبیه‌ بدنی‌ و یا تحقیر وسرزنش‌ و اعمال‌ رفتارهای‌پرخاشگرانه‌ شوند، این‌ دسته‌ از والدین‌باید بدانند تنبیه‌ بدنی‌، تحقیر وسرزنش‌ نه‌ تنها در دراز مدت‌ تأثیری‌در درمان‌ اختلال‌ رفتاری‌ کودکان‌ندارد بلکه‌ موجب‌ می‌شود رفتارهای‌ناسازگارانه‌ و اختلال‌ رفتاری‌ به‌ شکل‌گسترده‌تر، جدیدتر و وخیم‌تر بروزنماید.
۴ – والدین‌ در چنین‌ مواقعی‌بایستی‌ رفتارهای‌ سازگارانه‌ و صحیح‌کودکان‌ خود را شناسایی‌ کنند و درهنگام‌ بروز چنین‌ رفتارهای‌ سازگارانه‌به‌ تشویق‌ آن‌ بپردازند.
۵ – والدین‌ بایستی‌ ساختار تربیتی‌خانوادگی‌، خود را دقیقا مورد بازبینی‌قرار دهند زیرا ساختار تربیتی‌خانوادگی‌ طرد کننده‌، بی‌ تفاوت‌ ومستبد موجب‌ بروز اختلال‌ رفتاری‌دوران‌ کودکی‌ می‌شود.
۶ – والدین‌ بایستی‌ علاوه‌ براقدامات‌ فوق‌ در هنگام‌ بروز اختلال‌رفتاری‌ کودکان‌ به‌ متخصص‌ مربوطخصوصا روانپزشک‌، و مشاور خانواده‌،مراجعه‌ نمایند تا اولا علت‌ این‌اختلالات‌ دقیقا مشخص‌ شود، ثانیادرمان‌ جامع‌ و صحیح‌ انجام‌ گیرد. ثالثااز مزمن‌ شدن‌ این‌ اختلالات‌ پیشگیری‌شود.

کمبود ویتامین B12 می تواند موجب کاهش حافظه و مشکلات ادراکی شود

کمبود ویتامین B12 می تواند موجب کاهش حافظه و مشکلات ادراکی شود

پژوهشگران علوم پزشکی می گویند کمبود ویتامین B12 در خون افراد مسن می تواند به کاهش سلول های مغزی و بروز مشکلات ادراکی منجر شود.
ویتامین B12 در اثر رژیم‌های گیاهخواری، بیماری های کبدی، مصرف زیاد الکل و سیگار، مصرف برخی داروها و همچنین دوران بارداری و شیردهی کاهش می یابد.

پژوهشگران دانشکده پزشکی راش در شیگاگو در این بررسی خون ۱۲۱ فرد مسن تر از ۶۵ سال را به منظور اندازه گیری میزان ویتامین B12 و سوخت ساز مرتبط با این ویتامین، بررسی کردند. از سوی دیگر این افراد را از نظر حافظه و مهارت های ادراکی نیز معاینه کردند.

محققان پس از چهار سال و نیم برای اندازه گیری سایز کل مغز و جست وجو برای نشانه های دیگر آسیب مغزی، از مغز این شرکت کنندگان تصاویر MRI گرفتند.

این تصاویر نشان داد در افرادی که کمبود ویتامین B12 وجود داشته است، آزمایش های ادراکی آنها نمرات پایینتری داشته و اندازه کل مغز آنها کوچکتر شده است .

این پژوهشگران می گویند هنوز بسیار زود است که بگوییم افزایش میزان ویتامین B12 در افراد مسن از طریق رژیم غذایی و یا مصرف قرص های مکمل می تواند از بروز مشکلات ادراکی و کاهش حافظه جلوگیری کند اما این سوال مهمی است که باید پاسخ آن را بیابیم.

نتایج این تحقیقات در نشریه Neurology منتشر شده است.

علائم کمبود ویتامین B12

از علائم کمبود این ویتامین می‌توان به التهاب دستگاه گوارشی، بی اشتهایی، کاهش وزن، کم‌خونی با ضعف، کوتاهی تنفس، کاهش تمرکز، خطر خونریزی غیرطبیعی، تضعیف سیستم ایمنی، تحریک‌پذیری، پرخاشگری، فراموشی، گیجی، بی قراری، توهم، افسردگی، بی حسی و سوزش و خارش اندام‌ها، حرکات بی ثبات و بی تعادلی در راه‌رفتن اشاره کرد.
علائم کمبود این ویتامین در بزرگسالان عبارت است از:

کمبود انرژی، خارش بدن، کرختی، کاهش احساس درد یا فشار، گیجی، تاری دید، راه رفتن غیر طبیعی، ضعف حافظه، لکنت زبان، توهم و تغییرات شخصیتی.

معمولا این علائم در طی چندین ماه تا یک سال قبل از آگاهی فرد به ارتباط آنها با فقر ویتامین B12بروز می کنند و معمولا با جبران کمبود برگشت پذیر هستند. در هر حال علائم مستدلی که مختص به کمبود این ویتامین باشد، وجود ندارد و گاهی اوقات در بزرگسالان صدمات وارده از کمبود این ویتامین دائمی است.

اگر نسبت به بروز هرکدام از این علائم در خود آگاهی پیدا کردید، حتما به متخصص مراجعه کنید چراکه مشکلات دیگر هم می تواند با همین علائم ظاهر شود.

خصوصا کودکان زودتر از بزرگسالان علائم کمبود این ویتامین را بروز می دهند.کمبود B12ممکن است باعث بروز کمی انرژی، اشتها و نشاط شود و اگر سریعا درمان نشود منجر به حالت کما و مرگ خواهد شد.

باز هم نمی توان یکسری از علائم بخصوص را تنها به دلیل فقر B12 تشخیص داد. کودکان نسبت به فقر این ویتامین از بزرگسالان آسیب پذیر تر هستند.
برخی به درمان سریعتر پاسخ می گویند و برخی دیگر پیشرفت کندی دارند.
جگر گوساله، ماهی سالمون، فیله گاو و تخم‌‌مرغ از جمله منابع خوب این ویتامین هستند. تمامی غذاهای گیاهی فاقد ویتامین B12 است.